در تئاتر شهر مراسمی برای بزرگداشت دکتر رکن‌الدین خسروی، کارگردان تئاتر برپا بود و کمی آن‌سوتر در تالار وحدت مراسم یادبود پرویز مشکاتیان، موسیقی‌دان فقید با حضور هنرمندان برگزار شد.
تئاتر شهر-بزرگداشت مرد تئاتر ایران
بزرگداشت رکن‌الدین خسروی، کارگردان ایرانی مقیم انگلستان نشان داد که هنرمندان چه در کشورشان ساکن باشند و چه نباشند، به‌دلیل نقش مؤثری که دارند همواره در یاد و خاطره هنردوستان می‌مانند.مراسم بزرگداشت این کارگردان 81ساله تئاتر، به همت انجمن بازیگران خانه تئاتر برگزار و در آن از تمبر این هنرمند رونمایی و مدالیوم خانه تئاتر به او اهدا شد.
اکبر زنجانپور با ابزار خوشحالی از برگزاری این مراسم به نکته مهمی اشاره کرد: سال‌هاست به خاطر مراسم‌های ترحیم دور هم جمع می‌شویم. جمع‌شدن و بزرگداشت برای هنرمندان در قید حیات امری نادر است اما شاید دلیل این‌کار را باید درنکته‌ای دانست که بهزاد فراهانی، رئیس انجمن بازیگران به آن اشاره کرد: باید امیدوار بود که این گرامیداشت آغازگر دورهمی‌های دیگر باشد. دوست داریم برای همه کسانی که در سن و سال رکن‌الدین خسروی هستند، مراسم بزرگداشت برگزار کنیم اما دست‌وبالمان کمی بسته است.
در این مراسم که در تالار اصلی تئاتر شهر برگزار شد، پیام صوتی رکن‌الدین خسروی پخش شد و این هنرمند با تشکر از برگزارکنندگان، شعر «آی‌آدم‌ها»ی نیما یوشیج را خواند و به حاضران تقدیم کرد. او در پیام کوتاهش گفت: در این سال‌ها همواره از مصاحبه‌ها و گفت‌وگوهای تلفنی پرهیز کرده‌ام چون بر این باورم، سخن گفتن درباره مسائل هنری باید رودررو و با بحث و تبادل فراوان همراه باشد.
جعفر والی، بازیگر تئاتر که دوستی 60 ساله با این هنرمند دارد، خسروی را هنرمندی خواند که برای تئاتر کشورش صمیمانه و بی‌اجر و مزد خدمت کرده. او همچنین دانش گسترده خسروی را ستایش کرد. صدیق تعریف، خواننده، خسروی را کارگردانی دانست که در کارهایش به موسیقی ایرانی توجه ویژه‌ای داشته است.
جمشید مشایخی هم بازیگر دیگری بود که سابقه همکاری در چندین کار مشترک با خسروی داشته‌است. مشایخی او را هنرمندی شایسته دانست. در این مراسم‌رؤیا تیموریان، بهروز بقایی، مصطفی طاری، آزیتا حاجیان و فرزانه نشاط‌خواه به اجرای قطعاتی از نمایش‌هایی پرداختند که سال‌ها قبل توسط رکن الدین خسروی و با بازی آنان کارگردانی شده‌بود.
تالار وحدت- بزرگداشت مرد موسیقی ایران
کمی آن سوتر در تالار وحدت مراسمی برای هنرمندی برگزار شد که یکسال از رفتنش می‌گذرد. این بزرگداشت هم گواهی بر این ادعا بود که مرگ، پایان یک هنرمند نیست. حسن افتتاح مراسم، شعری از دکتر شفیعی کدکنی بود که خودش پس از مدتی دوری از وطن در مراسم حضور داشت.
دکترمحمد سریر، مدیرعامل خانه موسیقی که دوست نداشت از واژه روانشاد برای مشکاتیان استفاده کند اعلام کرد که مشکاتیان در میان ما حضور دارد و صدایش از همیشه بلندتر است. او با اشاره به جشن‌های خانه موسیقی و اختصاص 2 جایزه با نام پرویز مشکاتیان اعلام کرد که با گرفتن آزمون‌ها از شرکت‌کنندگان در جشن، برگزارکنندگان جشن را به این نتیجه رسانده که حضور مشکاتیان در موسیقی تحرک و نیاز زیربنایی لازم را ایجاد کرده‌است.
محمدرضا درویشی، پژوهشگر و موسیقی‌دان در این بزرگداشت اعلام کرد که رفتن او را باور ندارد و طنین صدای ساز این هنرمند همواره شنیده می‌شود. او با اشاره به روندکاری مشکاتیان و تاسیس کانون چاوش، به 10 سال آخر او اشاره کرد که به خانه نشینی، سکوت و درد سپری شد.
او در ادامه گفت: مردم و جامعه موسیقی دین خود را به فرهنگ و موسیقی این سرزمین ادا کرده‌اند اما آیا نهادهای ذیربط که خود را مسئول می‌دانند نیز دینشان را ادا کرده‌اند؟ پاسخ من منفی است. جمله آخر این هنرمند با تشویق مدعوین همراه بود.
آوا مشکاتیان، دختر پرویز مشکاتیان آخرین سخنران این مراسم بود که از مردم به خاطر حضورشان در این مراسم تشکر کرد. پایان‌بخش این مراسم نویدی از سوی شهردار نیشابور بود که در هفته آینده تندیس 10 تنی پرویز مشکاتیان از سنگ مرمر در این شهر رونمایی خواهد شد.
